ေတာင္ျပာတန္းက
ေတာပန္းေလးေတြနဲ႕
စိမ့္စမ္းေရတံခြန္က
ေရစီးသံေတြနဲ႕
ေက်းငွက္တို႕ရဲ႕
တြန္းက်ဴးသံေတြေၾကာင့္
ေၾကြမြခဲ့တဲ့ ငါ့ႏွလံုးသား
အခုေတာ့...
သဘာ၀အလွမွာ နစ္ေမ်ာေနပါျပီ။

အိပ္မေပ်ာ္ေသာအေတြးမ်ား

ဘ၀ကမေသခ်ာတာေကာင္းတယ္။
ခက္ခဲတာက ပိုျပီး အဖိုးတန္တယ္။
မွားတတ္တာ သဘာ၀က်တယ္။
အရံႈးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရဲတာ ပိုျပီး ရင့္က်ပ္လာေစတယ္။
အခ်ိန္နဲ႕အမွ်ေတြးေနရတာ ပိုျပီးတိုးတက္လာႏိုင္တယ္။
စာမ်ားမ်ားဖတ္လာတာနဲ႕အမွ် အသိညဏ္ရင့္သန္လာမယ္။
တစ္ရက္မွာ ၂၄ နာရီပဲရွိတယ္။ ထမင္း ၂ နပ္ ပံုမွန္စားႏိုင္ဖို႕ပဲလိုတယ္။
အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ စကားလက္ဆံုက်ေနတာ ၾကည္ႏူးစရာ။
ကူညီခြင့္ရလို႕ ကူညီလိုက္ရတာ ၀မ္းသာစရာ။
စာအုပ္ေတြၾကားမွာ နစ္မြန္းေနရင္နဲ႕ ကမၻာလွည့္လိုက္၊ မေတြ႕ဘူးတဲ့သူေတြနဲ႕ စကားေျပာလိုက္နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ထိေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းသလဲ။
အိပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္စက္ခြင့္ရတာ ပီတိပဲ။
အိပ္မေပ်ာ္လို႕ စာေရးေနရတာ ၾကည္ႏူးစရာပဲ။
ဘ၀ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းဖို႕ အတြက္ ရွင္သန္ေနတာ။
အရာအားလံုးျဖစ္ပ်က္သမွ်ဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ပဲ။ဘယ္သူ႕မွ အျပစ္တင္ဖို႕မလိုဘူး။
ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္ဆိုတာ အက်ိဳးေပးတစ္ခုပဲ။
ကံဆိုတာ အလုပ္လို႕ယံုရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။
အလုပ္ဆိုတိုင္း ရံုးတက္တဲ့သူမွ အလုပ္လုပ္တယ္လို႕မေခၚဘူး။အယုတ္ဆြဆံုးေျပာရရင္ ထမင္းစားတယ္ဆိုတာကိုက အလုပ္ပဲ။
အလုပ္လုပ္ဖို႕ အင္အားရွိရမယ္။ အင္အားရွိမွျဖစ္ေျမာက္မယ္။
ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ အနားယူဖို႕ အားေဆးတစ္ခုပဲ။

အခ်စ္...ေအာ္....အခ်စ္တဲ့လား......

အခ်စ္စစ္ကို ငါေတြ႕လိုက္ခ်ိန္မွာ
အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးသြားခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းပါ
ရယူျခင္းမရွိိိေတာ့ရင္ အဲဒီအခ်စ္ဟာ ခါးတယ္။
မယံုရင္ ခ်စ္ၾကည့္လုိက္စမ္းပါ (ရင္ေတြကြဲေအာင္ ခ်စ္ၾကည့္လိုက္ပါ)
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ဘယ္သူမ်ား အဆံုးရႈံးခံခ်င္မွာလဲ
ဘယ္သူမ်ား သူမ်ားလက္ထဲေပးခ်င္မွာလဲ။
ဒါကုိနားလည္တယ္ဆိုရင္ ေပးဆပ္ျခင္းလို႕ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြကို
စကားလက္ေဆာင္ပါးလုိက္ခ်င္တယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ေပးဆပ္ျခင္းလို႕ ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္
ဘာမွေတာင္းမေနနဲ႕ေတာ့
သူ႕ဆီက ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္နဲ႕ေတာ့
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူ႕အခ်စ္ကိုလည္း ေတာင့္တမေနနဲ႕ေတာ့။
ကိုယ့္အခ်စ္ပဲ ေပးႏိုင္သေလာက္ ေပးဆပ္လုိက္ၾကေတာ့.......

ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတာ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္တယ္။
အခ်စ္က တကယ္ပဲေပးဆပ္ျခင္းလားဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သံသယျဖစ္မိတယ္။
အဲဒီေပးဆပ္ျခင္းလို႕ နားလည္တဲ့အခါ အခ်စ္ဟာ နာက်င္စရာေကာင္းတယ္
သူ မခ်စ္လည္း ကိုယ္ကခ်စ္ေနရရင္ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတာဘာလဲ
ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုမခ်စ္မနွစ္သက္တဲ့သူကို ဘယ္သူကမ်ား ခ်စ္ေနဦးမွာလဲ
တကယ္ခ်စ္ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္မရွာနဲ႕လို႕ေျပာရင္
ေသခ်ာတယ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႕ပဲ။
ပိုင္ဆိုင္ျခင္းဆိုတာ အတၱလို႕ေျပာေၾကးဆိုရင္
အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ အတၱ မရွိတဲ့သူ ဘယ္သူရွိလဲ။
ရိုးရိုးသားသားပဲခ်စ္ခ်စ္ ဆန္းဆန္းျပားျပားပဲခ်စ္ခ်စ္
ခ်စ္တယ္ဆိုကတည္းက
အနည္းဆံုးေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့သူ႕ကို ျမတ္ႏုိးလို႕ပဲ။
အဲဒီျမတ္ႏိုးမႈရဲ႕ေနာက္မွာ တြယ္တာမႈေတြပါတယ္။
တြယ္တာမႈဟာ အစြဲအလမ္းေတြ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေစတယ္။
အဲဒီ အစြဲအလမ္းဆိုတာ အခ်ိ္န္ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် ပိုတုိးလာတာရွိသလို၊ ပိုေလွ်ာ့လာတာေတြလည္းရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က ကုစားသြားႏိုင္တဲ့အခါေရာက္ရင္ ႏွလံုးသားဆိုတာ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွာဖို႕ ၀န္မေလးဘူး။
ကဲ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ရိုးသားတယ္လို႕ထင္ေသးလား

ကြ်န္ေတာ္နားလည္မိတဲ့ အခ်စ္ကေတာ့

အခ်စ္္ဆိုတာ..
ေဖာက္ျပန္တတ္တယ္
သူ႕မွာ တန္ျပန္တုန္႕ျပန္မႈေတြရွိတယ္။
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် အခ်စ္ဟာ
ေျပာင္းလဲတတ္တယ္
နာက်င္မႈေတြေပးတတ္ၾကတယ္။
ေၾကကြဲမႈေတြကို အျမဲလက္ခံတတ္တယ္။

မယံုမရွိပါနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတို႕။ မယံုရင္ အေပါင္းအသင္းေတြထဲက စံုတြဲေတြအေၾကာင္း ေလ့လာၾကည့္လိုက္ပါ။
ရည္းစာျဖစ္ျပီးမွ စိတ္မညစ္တဲ့သူ
ရညး္စားဘ၀ေရာက္မွာ ေပ်ာ္စရာေပ်ာက္တဲ့သူ ဒီလိုလူေတြအမ်ားၾကီးပါ။
အဟုတ္ၾကီးမွတ္လို႕ ခ်စ္လိုက္မိရင္
ေနာက္ဆံုးေတာ့
အခ်စ္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေတြနဲ႕ပဲျပည့္ေနတယ္
နာက်င္စရာေတြနဲ႕ ၀ိုင္းရံေနတယ္။
စိတ္ေသာကေတြနဲ႕ ပူေလာင္ေစတယ္
ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ေျပာၾကပါတယ္ အခ်စ္ဟာ မီးပါလို႕။

မီးကို မပူဘူးထင္တဲ့သူသာ သြားတုိ႕ၾကတာပါ
ပူမွန္းသိတဲ့သူဟာ မီးကိုမထိေတာ့ဘူး။
အခ်စ္ဆိုတာလည္း ဒိီလိုပါပဲ
ပူမွန္းမသိလို႕ အပူေတြရွာခ်င္ၾကတာပါ။
အပူေတြေတြ႕ေတာ့မွ
ပူတယ္ ပူတယ္နဲ႕ ညဥ္းညဴၾကတယ္။
ေနာက္က်သြားျပီ
အခ်စ္က သင့္ကိုလွည့္စားသြားခဲ့ျပီ....
ခံစားလိုက္ေပေတာ့....

ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနတာေတြက မခ်စ္ဖို႕တိုက္တြန္းေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ကိုမကိုးကြယ္ေစခ်င္လို႕ေျပာတာပါ။
အခ်စ္ေၾကာင့္ လမ္းမွားေရာက္တဲ့သူ မ်ားတယ္ဆိုတာမေမ့ပါနဲ႕။ ငါသူ႕အခ်စ္ကိုသာရမယ္ဆိုရင္ အားလံုးကို စြန္႕လႊတ္ရဲတယ္လို႕
ေျပာတဲ့သူေတြရဲ႕ စကားကိုလည္း မယံုပါနဲ႕။ အခ်စ္ကို လိုခ်င္ရင္ အခ်စ္ကိုျပန္ေပးရမယ္။ေနာက္ျပီး ဘ၀ကိုပံုေပးလိုက္ရမယ္။
အခ်စ္နဲ႕ ဘ၀ ဘယ္အရာက တန္ဖိုးရွိတယ္လို႕ ထင္ပါသလဲ။
အခ်စ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းေနရမွာလား? မခ်စ္ရလို႕ ခ်စ္ခြင့္မရလို႕ ၀မ္းနည္းေနရမွာလား?
အခ်စ္မရွိဘဲ ေပ်ာ္ႏိုင္ျပီလား?။ ခ်စ္သူနဲ႕ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္လည္ျပီး ေပ်ာ္လို႕ရတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလို႕လား?
ေသခ်ာစဥ္းစားပါ အခ်စ္က လိုအပ္ခ်က္အားလံုးကို ျပီးျပည့္စံုေအာင္ထားမွာလား?
အခ်စ္က ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြကိုအေဖာ္ျပဳျပီး တစ္ဘ၀လံုး ညွဥ္းဆဲထားမွာလား?
ဘယ္အရာက လက္ေတြ႕က်တယ္ဆိုတာကို သင္ခြဲျခားႏိုင္မွာပါ။ဒါပါပဲ။အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ကံေကာင္းတယ္လို႕ေျပာရင္ မယံုပါနဲ႕။(အသည္းမကြဲေသးလို႕ေျပာတာပဲျဖစ္မွာပါ)
ဒါဆို သင့္ကိုယ္သင္ေရာ အသည္းမကြဲဖူးလို႕ အာမခံႏိုင္မွာလားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အတူေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရမိေတာ့ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္မယ့္ဆဲဆဲတခဏမွာ ဘာေျပာရရင္ေကာင္းမလဲဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က တိုးဝင္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကိုဆက္ႏွိပ္မယ့္လက္က ရပ္တန္႔သြားခဲ့တယ္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အခ်ိန္ရဲ႕တိုက္စားမႈေၾကာင့္ ပိုပိုၿပီးပါးလ်ားလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးက်န္ခဲ့မွာက ဟိုတုန္းကအမွတ္တရေတြနဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံေတြပဲျဖစ္တယ္။

ပန္းေလးေတြပြင့္
အနမ္းေလးေတြလြင့္လို႕
လြမ္းရက္ေတြ ရွည္ရျပီေလ...
ရင္နဲ႕ရင္း၍ ခ်စ္ေနေပမယ့္
ရင္ထဲကစကား ေျပာမထြက္ေတာ့
အခါခါ မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရတယ္ အခ်စ္ရယ္....။

ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း.....

ခ်စ္သူဆီက
အခ်စ္ကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့ေပမယ့္
မေမွ်ာ္လင့္တာေတြလည္း ရခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ နံေဘးမွာ
တြယ္ကပ္ လိုက္ပါလာတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
အျပည့္အ၀ေတာ့ ခ်စ္ခြင့္မရဘူးေပါ့
နာၾကည္းမႈေတြ အားေကာင္းလာတဲ့အခါ
မရႏိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုအတြက္
အျပစ္ဖြဲ႕ လမ္းခြဲဖို႕လည္း ဆံုးျဖတ္ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္....
နာၾကည္းစိတ္ထက္ ပိုခ်စ္တတ္ခဲ့ေတာ့
အဲဒီအေတြးေတြကိုပဲ ျပန္ျပန္ေနာင္တရ
ကံတရားကုိ ပံုခ်ရင္း
ေပးသမွ်ႏွင့္ေရာင့္ရဲ
ခ်စ္ေနရရင္ျပီးတာပဲဆိုျပီ။
ကိုယ္ကိုကိုယ္ တရားခ်ခဲ့ဘူးတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ကာလေတြကၾကာ
အနာဂါတ္ဆိုတာ မႈန္ျပျပကေလးေပမဲ့
ငါကေတာ့....
နန္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုကို ခမ္းနားတယ္လို႕ထင္ျပီး
သူ႕ဆီကအခ်စ္စစ္ကိုပဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးၾကီး ထားခဲ့မိတယ္....။

ေ၀းသြားရင္
ေမ့မွာစိုးလို႕
ေဘးစကားေတြ
မယံုနဲ႕ေနာ္။
အခ်စ္ဆိုတာ...
ၾကားေလေသြးရင္
ေသြးေအးတတ္တယ္။
ငိုမွာစိုးလို႕
မေရမရာ
အခ်စ္လမ္းထဲမွာ
မသိသလိုေလး
ေနေပးပါ့မယ္
မင္းေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ...။

ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္တယ္

ကြ်န္ေတာ္လည္း သိလို႕ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ မသိဘဲရမ္းသန္းျပီးေလွ်ာက္ေျပာေနတာလုိ႕ ေျပာခ်င္လဲေျပာေပါ့။
တကယ္ေတာ့....
ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးဟာ ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးနဲ႕ ကိုယ္စီေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့သူေတြပါ။
လူပဲ မွားတဲ့အခါမွာလိမ့္မယ္ေပါ့။ သူမွားတာကိုပဲေထာက္ျပျပီး ကိုယ္မွားတာၾကေတာ့ဖံုးကြယ္ထားမယ္ဆိုရင္
ဘ၀ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ရွိပါ့မလား။ သူလည္းအထိုက္သင့္အေလွ်ာက္ေကာင္းပါတယ္။
ေလာကမွာ သံုးစားမရတဲ့သူဆိုတာမရွိပါဘူး။ လူတိုင္းဟာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူေတာ့ အသံုး၀င္ၾကတဲ့သူေတြပါ။
ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုကအဲဒီသံုးမရတာကိုပဲ ရိုးမယ္ဖြဲ႕ျပီး စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲခံေနၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ဗ်ာ လူလူခ်င္းပဲ မသိနားမလည္တာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ေပါ့။
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ရင္လည္း သတိေပးထားေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြကိုလိုက္ျပီး
အျပစ္တင္ေ၀ဖန္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ေရာဘယ္ေလာက္အျပစ္ကင္းေနျပီလဲ ဆိုတာကို သတိရပါဦး။
ဒါေပမယ့္ လူေတြကခက္တယ္ ဟုတ္တာေျပာလည္းမၾကိဳက္၊ မဟုတ္တာေျပာေတာ့လည္း မႀကိဳက္။
ဘာမွမေျပာရင္လည္းမၾကိဳက္၊ ေအာ္ လူ႕အႀကိဳက္လိုက္ဖို႕က အေတာ္ခက္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူထဲမွာ ေနရင္ လူေတြနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေနရမွာေပါ့။ အားလံုးနဲ႕မတူေအာင္ ေနရင္လည္း ကိုယ္ပဲအရႈးျဖစ္ဦးမယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ အခက္ႀကီးမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြနဲ႕ အျပင္ေလာကႀကီးကို လိုက္တိုင္းေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ညီမွ်မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ လုပ္သင့္တာတစ္ခုပဲရွိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲေနရမယ္။
ေပ်ာ္စရာဆိုရင္လည္း ေအးေအးေဆးေဆးပဲေပ်ာ္ေတာ့မယ္။ စိတ္ညစ္စရာၾကံဳလာရင္လည္း ေအးေအးေဆးေဆးေျဖေဖ်ာက္ေတာ့မယ္။
စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြနဲ႕ ေ၀းသြားတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာလဲ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနတတ္ေအာင္ သင္ယူရမယ္။
တကယ္ပါ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခြင့္မွမရွိတာ။ ျဖစ္ရင္ျဖစ္လာသလို၊ မျဖစ္ရင္လည္း မျဖစ္သလုိ ေနတတ္ေအာင္သင္ယူရမယ္။
ကို္ယ့္ဘ၀နဲ႕ကိုယ္ေပါ့ ကိုယ္နဲ႕တူေအာင္လိုက္လုပ္ေနလို႕မွမျဖစ္တာ။ ကိုယ္ဆႏၵနဲ႕ သူ႕ဘ၀က တစ္ထပ္တည္းမွ မက်ႏိုင္တာ။
အားလံုးဟာ ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားၾကတာပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက ျပီးသြားတာေတြကုိ ျပန္ေျပာင္းေတြးျပီး လြမ္းမေနဖို႕ပဲလိုတယ္။
သတိရမိတယ္ဆိုလည္း သတိရလိုက္ပါ။ လြမ္းစရာဆိုလည္း လြမ္းလိုက္စမ္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုနည္းေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ျပည့္မကုန္ဆံုးသြားေစခ်င္ဘူး။
ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ သီးသန္႕အခ်ိန္ေလးရယ္၊ အမ်ားအတြက္ သီးသန္႕အခ်ိန္ေလးေတြရယ္၊ အဲလို သီးသန္႕ေလးအခ်ိန္ေလးေတြခြဲေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းမယ္။
တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္တယ္ဆိုရင္...
မေပးႏိုင္ရင္လည္း မေပးနဲ႕ေပါ့။အဲ ကိုယ္ကဘာမွမေပးဘဲနဲ႕ ဘာမွေတာ့ေမွ်ာ္လင့္မထားနဲ႕ဦး။
ေပးျပီးသြားရင္လည္း ျပန္ရဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မထားနဲ႕ေပါ့။ဒါရွင္းရွင္းေလးပါ။
ေလာကရဲ႕ သဘာ၀၊ ေလာကရဲ႕ နိယာမေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ သေဘာေပါက္နားလည္မယ္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုးေနေပ်ာ္ပါျပီ။ ဒါပါပဲ ဒါေလးေတြကိုသိေစခ်င္လို႕ပါ။

မင္းေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ရေအာင္
ငါကမင္းရဲ႕ အေစခံမဟုတ္ဘူး။
မင္းေရွ႕မွာ ငိုျပရေအာင္
ငါ့မ်က္ရည္က မင္းနဲ႕မတန္ဘူး။
မင္းေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာေလးလႊဲေနရတာေတာင္
ငါ့ရင္ေတြ အရမ္းနာတယ္...။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့တုန္းက

ငါမနက္အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို အရင္ဆံုးေငးၾကည့္လိုက္တယ္။သိလား။ ေကာင္းကင္ႀကီးက တိမ္ကင္းစင္ေနျပီး
သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္အျပာေရာင္ျခယ္ေတြနဲ႕ ရႈ႕တိုင္းသာယာေနလိုက္တာ။
နဖူးေပၚလက္တင္ျပီး ငါေတြးေနတုန္းမွာပဲ လင္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲသိလား။
ငါနင့္အေၾကာင္းေတြေတြးေနလို႕ေပါ့။စာသင္ခန္းထဲမွာ မင္းနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆံုခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရလိုက္တာ။
မင္းကေတာ့ မွတ္မိခ်င္မွမွတ္မိမယ္။ ငါစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ မင္းရဲ႕ မရဲတရဲ မ်က္၀န္ေလးနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆံုလိုက္ေတာ့ ငါ့ရင္ေတြအရမ္းခုန္လိုက္တာ။
ငါမင္းကိုခ်စ္မိေနျပီလားလို႕ေတာင္ ငါ့ကိုယ္ငါေမးမိေသးတယ္။
ငါ့အေၾကာင္းေတြကို မင္းစိတ္၀င္စားခ်င္မွ ၀င္စားမယ္။ ငါကေတာ့ မင္းမ်က္ႏွာေလး အေတြးထဲမွာ စီး၀င္လာရံုနဲ႕တင္ ရင္ေတြခုန္ေနမိတာေပါ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ့ႏွလံုးသားမွာ မင္းမ်က္၀န္းေလးကုိ မွတ္ပံုတင္ထားလိုက္ျပီ။ ဘယ္ေန႕မွာ ဗီဇာက်မွာလဲ။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းေလးကို အခ်ိန္တိုင္းမွန္းေမွ်ာ္တမ္းတေနရတာလဲ အေမာေပါ့။
ဒါေတြကိုမင္းေယာင္လို႕ေတာင္ သိမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။
ဒါေပမယ့္... ငါခ်စ္ေနမိတာ မင္းမ်က္၀န္းေလးနဲ႕ ဆံုခ်င္ရံုသက္သက္ပဲျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား....။
ဒါေပမယ့္...ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ မေျပာတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ေနရင္း ရင္ထဲမွာ အနာေတြပဲထပ္ထပ္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီေပါ့ေနာ္။
မင္းရဲ႕ သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္ေလးေတြကို စြဲလမ္းေနတာအမွန္ပါပဲ။ သို႕ေပေသာ္ျငား...
မင္းကသိခ်င္မွ သိမယ္ ငါ့အခ်စ္ကုိနင္သိဖို႕ ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ရမလဲဟင္။
မင္းစိတ္ကူးထဲမွာ ငါဟာ ေနမင္းၾကီးလို အလင္းတန္းေတြမေပးႏိုင္ေပမယ့္
၀တ္ရည္သယ္တဲ့ ပ်ားပိတုန္းေလးေတြလို ငါ့အခ်စ္ေတြမင္းဆီကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါ့မယ္။
တစ္ညက ညဥ့္နက္နက္မွာ ငါဟာ အိပ္မက္အျဖစ္နဲ႕ မင္းဆီကိုအလည္လာခဲ့တယ္။
မင္းကမခ်စ္ဘူးေျပာတဲ့အခါ ငါငိုေၾကြးျပီး မင္းေရွ႕မွာဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းကအေရးမစိုက္ဘဲ ငါ့ေရွ႕ကထြက္ခြါ၊ ငါ့ႏွလံုးသားကိုခြဲေျခလို႕ မင္းေျပာတာငါမွတ္မိေသးတယ္ " မခ်စ္ဘူးတဲ့ "။
အိပ္မက္ကလန္႕ႏိုးေတာ့ ငါ့ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတုန္းပဲ။ ၾကည့္စမ္းပါ အိပ္မက္ေလးမက္ရံုနဲ႕တင္ ငါတကယ္ခံစားခဲ့ရတာပါ။
တကယ္ေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ဘ၀ကို မေယာင္မလည္နဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတဲ့သူပါလားဆိုတာ တစ္ေန႕မွာ နားလည္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္...
ငါေနာက္က်ေနပါတယ္ ငါအခုထိအိပ္လို႕ေကာင္းေနတုန္းပဲလို႕ထင္တယ္။ ငါေျပာမထြက္ဘူး "ခ်စ္တယ္ဆိုတာလည္းေျပာမထြက္ဘူး"
"လြမ္းတယ္လို႕ေျပာရေအာင္လည္း နင္နဲ႕ငါ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ေသးဘူး"
ငါဘာေျပာရမလဲ။ နင္ေမ့သြားမွာေတြးမိတိုင္း ငါ့ရင္မွာနာက်င္ေနတတ္ျပီ။
မင္းမခ်စ္လို႕ မေသႏိုင္ေပမယ့္ မင္းမုန္းလို႕ ဘ၀ပ်က္သြားရင္ ဘယ္သူေတြငါ့ကို ဂရုစိုက္ေတာ့မွာလဲ။
ရွင္လွ်က္နဲ႕ ေသရမယ့္အျဖစ္မ်ိဳး မေပးပါနဲ႕လို႕ ငါေတာင္းပန္ပါရေစ။
ငါ့ကိုေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ေလးေတာ့ေပးပါ။
အနည္းဆံုးေတာ့ ငါနင့္အခ်စ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနပါရေစ။
ငါမင္းကို ဂရုစိုက္ပါတယ္။ေနာက္ျပီး ျမတ္ႏိုးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး....
ဘာျဖစ္လို႕လဲ သိလား နင္နဲ႕ငါ စည္းေတြျခားသြားျပီ။
မိုင္ေတြေထာင္ခ်ီေ၀းခဲ့့ျပီ။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဆုတ္ျပဲေနတဲ့ ေရစိုခံ မင္းအတြက္ေရးထားတဲ့ ရည္းစားစာေတြလဲ
အခုေတာ့ အမိႈက္ပံုးထဲကို လႊင့္ပစ္လိုက္ျပီ။
ေက်ပါေစေတာ့..... ေနပါေစေတာ့.......ရွိပါေစေတာ့လို႕....ဆုေတာင္းရင္း.....
မင္းနဲ႕ငါ ေ၀းသထက္ ေ၀းေ၀းသြားျပီ..........................

စစ္တယ္လို႕ ငါထင္ထားတဲ့
နင့္အခ်စ္ေတြ ေန၀င္သြားကတည္းက
ႏွလံုးသားလည္း မေသမရွင္ျဖစ္ခဲ့ရတာ
မလြမ္းတတ္တဲ့ သူေတြေတာင္
ငါ့အစားလြမ္းလို႕...။
...မငိုခ်င္ပါဘူး။
မျငိဳညင္ပါဘူး။
ငါက..မျပိဳရံုတမယ္ပဲ ညိဳခဲ့မိတာပါ။
အခုေတာ့လဲ
ငါ့အနားမွာ
ႏို၀င္ဘာ မိုးသီးခ်င္းက
အစိမ္းလိုက္ဖဲ့ေခြ်လို႕...........။
မင္းထားခဲ့တာ လြမ္းဖို႕သက္သက္လားကြယ္။

အတိတ္.........

ေအာက္ေမ့စရာဆိုလို႕
အတိတ္က ဒဏ္ရာေတြပဲရွိတယ္
ၾကိဳတင္သိရွိျပီးသား အနာဂတ္မွာလဲ
ငါတစ္ေယာက္ထဲပါပဲ...
မင္းအနား ရွိခြင့္မရတဲ့ ဘ၀မွာ
အညိဳေရာင္ ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္ေတာင္
အသံုးက်ခြင့္မရခဲ့ျပန္ဘူး။
မေမွ်ာ္လင့္ရဲတဲ့ဘ၀မွာ...
...သံေယာဇဥ္ေတြထားခဲ့လည္း မျမဲခဲ့ပါဘူး....။
အေျခအေနေတြမတူတဲ့ ငါလိုလူအတြက္
အေနရလည္း မခက္ေစခ်င္ဘူး
မင္းမသိတဲ့ ျမတ္ႏိုးမႈေတြထဲ
တိတ္တိတ္ေလးပဲ...သက္ျပင္းခ်ရဲတဲ့သူပါ...။
အခ်ိန္ဆိုတာ ကုစားရံုသက္သက္ဆို
ရင္ဘတ္ထဲကဒဏ္ရာေတြ အျမစ္ျပတ္ေရာေပါ့
အခုေတာ့...
ၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမယ့္
ႏွလံုးသားမွာ အငိုသည္းေနတုန္းပဲ...
အျပံဳးေတြနဲ႕ အရံႈးလို႕သတ္မွတ္ခဲ့လည္း
အႏိုင္မလိုတဲ့ ငါ့မွာ
ေက်နပ္စရာလို႕ပဲ...အမွတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္...။
ခ်စ္တယ္...ငါမင္းကုိသိပ္ျပီးခ်စ္ခဲ့မိပါတယ္...။