မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့တုန္းက
ငါမနက္အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို အရင္ဆံုးေငးၾကည့္လိုက္တယ္။သိလား။ ေကာင္းကင္ႀကီးက တိမ္ကင္းစင္ေနျပီး
သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္အျပာေရာင္ျခယ္ေတြနဲ႕ ရႈ႕တိုင္းသာယာေနလိုက္တာ။
နဖူးေပၚလက္တင္ျပီး ငါေတြးေနတုန္းမွာပဲ လင္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲသိလား။
ငါနင့္အေၾကာင္းေတြေတြးေနလို႕ေပါ့။စာသင္ခန္းထဲမွာ မင္းနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆံုခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရလိုက္တာ။
မင္းကေတာ့ မွတ္မိခ်င္မွမွတ္မိမယ္။ ငါစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ မင္းရဲ႕ မရဲတရဲ
မ်က္၀န္ေလးနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆံုလိုက္ေတာ့ ငါ့ရင္ေတြအရမ္းခုန္လိုက္တာ။
ငါမင္းကိုခ်စ္မိေနျပီလားလို႕ေတာင္ ငါ့ကိုယ္ငါေမးမိေသးတယ္။
ငါ့အေၾကာင္းေတြကို မင္းစိတ္၀င္စားခ်င္မွ ၀င္စားမယ္။ ငါကေတာ့ မင္းမ်က္ႏွာေလး အေတြးထဲမွာ စီး၀င္လာရံုနဲ႕တင္ ရင္ေတြခုန္ေနမိတာေပါ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ့ႏွလံုးသားမွာ မင္းမ်က္၀န္းေလးကုိ မွတ္ပံုတင္ထားလိုက္ျပီ။ ဘယ္ေန႕မွာ ဗီဇာက်မွာလဲ။
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းေလးကို အခ်ိန္တိုင္းမွန္းေမွ်ာ္တမ္းတေနရတာလဲ အေမာေပါ့။
ဒါေတြကိုမင္းေယာင္လို႕ေတာင္ သိမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။
ဒါေပမယ့္... ငါခ်စ္ေနမိတာ မင္းမ်က္၀န္းေလးနဲ႕ ဆံုခ်င္ရံုသက္သက္ပဲျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား....။
ဒါေပမယ့္...ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ မေျပာတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ေနရင္း ရင္ထဲမွာ အနာေတြပဲထပ္ထပ္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီေပါ့ေနာ္။
မင္းရဲ႕ သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္ေလးေတြကို စြဲလမ္းေနတာအမွန္ပါပဲ။ သို႕ေပေသာ္ျငား...
မင္းကသိခ်င္မွ သိမယ္ ငါ့အခ်စ္ကုိနင္သိဖို႕ ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ရမလဲဟင္။
မင္းစိတ္ကူးထဲမွာ ငါဟာ ေနမင္းၾကီးလို အလင္းတန္းေတြမေပးႏိုင္ေပမယ့္
၀တ္ရည္သယ္တဲ့ ပ်ားပိတုန္းေလးေတြလို ငါ့အခ်စ္ေတြမင္းဆီကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါ့မယ္။
တစ္ညက ညဥ့္နက္နက္မွာ ငါဟာ အိပ္မက္အျဖစ္နဲ႕ မင္းဆီကိုအလည္လာခဲ့တယ္။
မင္းကမခ်စ္ဘူးေျပာတဲ့အခါ ငါငိုေၾကြးျပီး မင္းေရွ႕မွာဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းကအေရးမစိုက္ဘဲ ငါ့ေရွ႕ကထြက္ခြါ၊ ငါ့ႏွလံုးသားကိုခြဲေျခလို႕ မင္းေျပာတာငါမွတ္မိေသးတယ္ " မခ်စ္ဘူးတဲ့ "။
အိပ္မက္ကလန္႕ႏိုးေတာ့ ငါ့ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတုန္းပဲ။ ၾကည့္စမ္းပါ အိပ္မက္ေလးမက္ရံုနဲ႕တင္ ငါတကယ္ခံစားခဲ့ရတာပါ။
တကယ္ေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ဘ၀ကို မေယာင္မလည္နဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတဲ့သူပါလားဆိုတာ တစ္ေန႕မွာ နားလည္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္...
ငါေနာက္က်ေနပါတယ္ ငါအခုထိအိပ္လို႕ေကာင္းေနတုန္းပဲလို႕ထင္တယ္။ ငါေျပာမထြက္ဘူး "ခ်စ္တယ္ဆိုတာလည္းေျပာမထြက္ဘူး"
"လြမ္းတယ္လို႕ေျပာရေအာင္လည္း နင္နဲ႕ငါ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ေသးဘူး"
ငါဘာေျပာရမလဲ။ နင္ေမ့သြားမွာေတြးမိတိုင္း ငါ့ရင္မွာနာက်င္ေနတတ္ျပီ။
မင္းမခ်စ္လို႕ မေသႏိုင္ေပမယ့္ မင္းမုန္းလို႕ ဘ၀ပ်က္သြားရင္ ဘယ္သူေတြငါ့ကို ဂရုစိုက္ေတာ့မွာလဲ။
ရွင္လွ်က္နဲ႕ ေသရမယ့္အျဖစ္မ်ိဳး မေပးပါနဲ႕လို႕ ငါေတာင္းပန္ပါရေစ။
ငါ့ကိုေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ေလးေတာ့ေပးပါ။
အနည္းဆံုးေတာ့ ငါနင့္အခ်စ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနပါရေစ။
ငါမင္းကို ဂရုစိုက္ပါတယ္။ေနာက္ျပီး ျမတ္ႏိုးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး....
ဘာျဖစ္လို႕လဲ သိလား နင္နဲ႕ငါ စည္းေတြျခားသြားျပီ။
မိုင္ေတြေထာင္ခ်ီေ၀းခဲ့့ျပီ။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဆုတ္ျပဲေနတဲ့ ေရစိုခံ မင္းအတြက္ေရးထားတဲ့ ရည္းစားစာေတြလဲ
အခုေတာ့ အမိႈက္ပံုးထဲကို လႊင့္ပစ္လိုက္ျပီ။
ေက်ပါေစေတာ့..... ေနပါေစေတာ့.......ရွိပါေစေတာ့လို႕....ဆုေတာင္းရင္း.....
မင္းနဲ႕ငါ ေ၀းသထက္ ေ၀းေ၀းသြားျပီ..........................
No comments:
Post a Comment