ခရီးသည္

လူေတြအားလံုး ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကတယ္
တခ်ိဳ႕က နားနားေနေနေနရစ္ခဲ့ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က စိတ္ဓာတ္အင္အားအျပည့္နဲ႕ေရွ႕ကိုတိုးၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က ေနာက္မွာက်န္ရစ္တယ္။
တခ်ိဳ႕က သူမ်ားအေပၚေက်ာ္ျပီးသြားၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့ ေဘးဘီ၀ဲယာကိုၾကည့္ျပီးသြားၾကတယ္။
ငါလည္းပဲ ခရီးသည္ပါ
ခရီးမဆံုးခင္အခ်ိန္ထိ ခရီးသြားရဦးမယ္
ခရီးကအျပန္မွာ ငါ့အတြက္ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး
ငါပိုင္တာလဲ တစ္ခုမွမရွိဘူး
တျခားအရာေတြပိုင္ဆိုင္ဖို႕ေနေနသာသာ
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္မပိုင္ဘူး။
စိတ္သြားရာကိုယ္ပါ ကုိယ္သြားရာစိတ္ပါနဲ႕
လံုးပါးပါးလာတဲ့ ဒီခရီးလမ္းက
ဘယ္ေတာ့မ်ားအဆံုးသတ္မွာလဲ။
ဒါေပမယ့္...
ခရီးမဆံုးခင္ ခရီးသြားေနရဦးမယ္။

အိပ္မက္မဆန္ေသာ ဘ၀မ်ား

ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် လႈပ္ရွားရင္းနဲ႕
ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ငါရွာၾကည့္တယ္
လမ္းေဘးက သူေတာင္းစားတို႕ရဲ႕ဘ၀
ပလပ္ေဖာင္းေတြေပၚက ေစ်းသည္ေတြရဲ႕ ဘ၀
ေခြ်းတရႊဲရႊဲ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ဆိုက္ကားသမားေတြရဲ႕ ဘ၀
ေနပူပူ မိုးရြာရြာ ၀မ္းေရးအတြက္
ရုန္းကန္ေနရတဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀
ပင္လယ္ျပင္က မုန္တိုင္းကိုအံတုေနရတဲ့
တံငါသည္တို႕ရဲ႕ ဘ၀
အားလံုး အားလံုး
လူေတြအားလံုးရဲ႕ ဘ၀မွာ
ေငြရဖို႕ ပန္းတိုင္ပဲ ရွိတာလား
ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္ရွိဖို႕အတြက္လား
အေၾကြးပင္လယ္ထဲက ရုန္းထြက္ဖို႕အတြက္လား
အိမ္ကကေလးေတြ ေက်ာင္းထားေပးႏိုင္ဖို႕လား..
...................................................................
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ လမ္းေတြကို သူတို႕ အံတုရဲတယ္
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြကို သူတို႕ရင္ဆိုင္ရဲတယ္
အခက္အခဲေတြကို သူတို႕ေက်ာ္ျဖတ္ရဲတယ္
စိ္န္ေခၚမႈေတြကို သူတို႕ လက္ခံရဲတယ္
မိသားစုအတြက္ အသက္ကိုေတာင္စြန္႕ရဲတယ္။
..............................................................
ဒီလို ဒီလို အိပ္မက္မဆန္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့
လမ္းေတြေပၚက
သူတို႕လို႕လူေတြအားလံုးကို ေလးစားတယ္
ေနာက္ျပီး..
သူတို႕တစ္ေတြဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။
သူတို႕ဟာ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ့ တဲ့သူေတြျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္
ဒါေပမယ့္....
ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္တဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ

ေက်ာင္းအေၾကာင္းေရးခဲ့တာေတြလည္း မ်ားလာပါျပီ။ဒီတစ္ခါလည္းေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြပဲေျပာဦးမယ္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ ကဗ်ာစပ္အရမ္းေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူက အေရးအသားအရမ္းေကာင္းေတာ့
တစ္ခါတစ္ခါ မ်က္ရည္ေတာင္က်မိတယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားေတြတိုင္းဟာလည္း ကဗ်ာေတြရြတ္ေနသလိုပါပဲ။
ဒီလိုလူမ်ိဳး ကို ဘယ္သူမွေကာင္းေကာင္း မသိၾကပါဘူး။သူကဗ်ာသမား စာသမားေလးဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမသိခဲ့ၾကပါဘူး။
ေနာက္ျပီး သူက သီခ်င္းဆိုိအရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်။ သူဆိုတဲ့သီခ်င္းတိုင္းကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ တစ္ခါတစ္ခါ own tune ေတြလည္းပါေသးတယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကိုေျပာရင္ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ေမ့ထားလို႕မရပါဘူး။ သူက ခံစားခ်က္ၾကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။

သူ႕မွာ  ခ်စ္ရတဲ့သူ ရွိတယ္
သူ႕မွာ ကဗ်ာေတြရွိတယ္
သူ႕မွာ ဒိုင္ယာရီလည္းရွိေသးတယ္။

ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း သူ႕ဒိုင္ယာရီေလးကိုဖြင့္ျပီး ေက်ာင္းတုန္းက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေလးေတြကို စာစီေတာ့တာပါပဲ။
စကားနည္းတဲ့လူတစ္ေယာက္မွာ ေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိတတ္တယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး စာသမားေပသမားေတြဟာ အမ်ားနဲ႕မတူတာက တစ္ေယာက္တည္း
ေနရတဲ့ဘ၀ကို ႏွစ္သက္တယ္တဲ့။ သူစကားေတြတိုင္းမွာ ၀မ္းနည္းစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္ဗ်။
လသာတဲ့ေန႕ေတြဆိုရင္ လမင္းၾကီးကိုေငးျပီးေတြးေနတတ္တယ္။ သူဟာအမ်ားနဲ႕တကယ္ကိုမတူတဲ့သူပါ။သူ႕လို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္အရင္တုန္းကေရာ
အခုေရာ မေတြ႕ဘူးပါဖူး။ သူ႕အေၾကာင္းေတြကိုမ်ားမ်ားမေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ကဲ အခုကြ်န္ေတာ္ သူ႕ဒိုင္ယာရီထဲက အေၾကာင္းေလးေတြေျပာေတာ့မယ္

xx.x.xxxx

ဒီကေန႕ အခန္းထဲက ေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးတယ္ ။ နင့္မွာခ်စ္ရတဲ့သူရွိလားတဲ့ ။ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ရွိတယ္လို႕ေျပာလိုက္ခ်င္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ သူကုိယ္တိုင္က ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေနတဲ့သူျဖစ္ေနေတာ့ ေျပာဖို႕ခက္တယ္ဗ်ာ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း မရွိပါဘူး ဆိုတဲ့ စကားေလးနဲ႕တင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကို
ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတာေပါ့။
 အရင္တစ္ေခါက္ က်ဴတိုရီရယ္မွာတုန္းက ကြ်န္ေတာ္သူနဲ႕ အတူတူ တစ္ခံုတည္းမွာ ေျဖခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ခဏခဏ ခိုးၾကည့္မိခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြကို သူၾကားမွၾကားရဲ႕လားမသိဘူးဗ်ာ။ သူကေတာ့ စာပဲအဆက္မျပတ္ေရးေနတယ္။ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အခန္းေရွ႕ကေန ကြ်န္ေတာ္ထြက္ေစာင့္ေနမိတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခ်င္လြန္းလို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဆႏၵေတြမျပည့္၀ခဲ့ပါဘူး ။သူထြက္သြားတာကို ကြ်န္ေတာ္မျမင္မိလိုက္ဘူးဗ်ာ။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့ လူေတြမ်ားေနလို႕ မသိလိုက္တာပဲျဖစ္မယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျဖသိမ့္ရင္း အေဆာင္ကိုလွည့္ျပန္ခဲ့ရတယ္။
တစ္လမ္းလံုးသူ႕အေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးေနမိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္အဲဒီတုန္းကတည္းက သူ႕ကိုခ်စ္မိသြားျပီဆိုတာ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ ၀န္ခံလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ရက္ေတြ ေနာက္ရက္ေတြေရာက္ရင္ သူ႕ကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း၊လြမ္းရတဲ႕အေၾကာင္း  ေျပာရဦးမယ္(ရင္ထဲကေန)။

အဲဒါသာၾကည့္ပါေတာ့ သယ္ရင္းတို႕ရာ သူက အဲဒီလိုပဲ။ဒါေပမယ့္ သူကံေကာင္းတာလား ကံမေကာင္းတာလားေတြ မေတြးတတ္ဘူးဗ်ာ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႕ အဆင္ေျပသြားၾကတယ္။သူတို႕တစ္ေတြ မံုရြာျမိဳ႕က ဘုရားေတြစံုေအာင္ အတူလွည့္ဖူးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
အေဆာင္ေရာက္ရင္ သူေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ၊သူ႕ေကာင္မေလးရဲ႕ ခ်စ္စရာ့ မ်က္၀န္းေလးအေၾကာင္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခဏခဏေျပာျပပါေသးတယ္။ ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ပဲဗ်ာ။
ဒါေတာင္တခ်ိဳ႕ညေတြဆိုရင္ မိုးလင္းထိေအာင္ေျပာတယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ သူကံမေကာင္းဘူးဆိုတာကို ၾကိဳသိခဲ့ပံုမေပၚဘူးဗ်ာ။ သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႕သူ လမ္းခြဲရေလာက္ေအာင္ထိ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လြန္းပါတယ္။
သူတို႕လမ္းခြဲသြားပံုကေတာ့ ကဗ်ာမဆန္လို႕ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ေကာင္မေလးကို တစ္စက္ေလးမွ အျပစ္မျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႕ မျမင္ေတာ့တာနဲ႕တူတယ္။
စိတ္နဲ႕မနာေပမယ့္ သူ႕ရင္ထဲမွာ နာက်င္ခဲ့တာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္။ အဲဒါပါပဲဗ်ာ။
သူေျပာတဲ့ သူ႕ခ်စ္သူက အရမ္းမာနၾကီးတယ္။မိုးထိေအာင္ အတၱၾကီးတယ္။
သူဒီေလာက္ထိခ်စ္တာကို သူ႕ခ်စ္သူက အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အသည္းမာတယ္နဲ႕တူပါတယ္ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အခ်စ္စစ္နဲ႕ခ်စ္တဲ့သူ၊ တစ္ဘ၀လံုးနဲ႕ရင္းျပီး ခ်စ္တဲ့ သူသာ အသည္းေတြကြဲလုမတတ္ခံစားရတယ္။
တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့သူသာ တန္ဖိုးမဲ့တဲ့သူ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
 ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို သိသြားတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြလည္း ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနတဲ့သူရွိရင္ အဲဒီလူကို  နာက်င္ေအာင္မလုပ္ၾကပါနဲ႕လို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။

နိဳင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ

ကြၽန္ေတာ္တို.က လက္ရွိအစိုးရကိုေတာ္လွန္ေနမွ နိဳင္ငံေရးလုပ္တယ္လိုထင္ေနၾကတာ။ တကယ္ေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ လမ္ေပၚမွာ ဆူူးတစ္ေခ်ာင္းက်ေနလို အျခားလူေတြဆူးမွာဆိုးလို. အမွဳက္ပံုးထဲေကာက္ထည့္ေပးတာဟာလည္း နိဳင္ငံေရးလုပ္တာပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ နိဳင္ငံေတာ္ေကာင္းဖို.၊ နိဳင္ငံသားေတြေကာင္းဖို.ကိုယ့္က်ိဳးကိုစြန္.ၿပီး ေဆာင္ရြက္တာဟာ ေကာင္းမြန္ေသာ နိဳင္ငံေရးလုပ္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမဆိုနိဳင္ငံေရးလုပ္သင့္တယ္လို. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ထင္တာပဲ။ ဟဲဟဲ စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာရတာေမာသြားၿပီ။
source: kopyaesone.co.cc

အခ်စ္ကဗ်ာ

မင္းေရွ႕က အနာဂါတ္မွာ

အေရးမပါတဲ့ ငါ့အတြက္

အသံုးမက်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕

ငိုမေနနဲ႕ေနာ္....

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္

အေပါစားေကာင္

အညံ့စားေကာင္

ဆိုတဲ့ စကားေတြထက္

ပိုျပီးနာက်င္ေစမယ့္

စကားလံုးေတြနဲ႕

ငါ့ရင္ကိုခြဲလိုက္စမ္းပါ။

ငါအရမ္းခ်စ္လြန္းလို႕ပါ။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕မွတ္စု

ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြ ရွိၾကတယ္။ ခံယူခ်က္ျခင္း ဆန္႔က်င္
လာတဲ့ အခါမွာ တစ္ဘက္က ေနာက္တစ္ဘက္ကို လႊမ္းမိုးဖို႔ ႀကိဳးစားလာေတာ့တယ္။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဘက္စလံုးက ကိုယ့္ခံယူခ်က္ ဘယ္ေလာက္ မွန္ကန္ေၾကာင္း အေထာက္အ
ထားေတြ ရွာေတာ့တယ္။ မရင့္က်က္တဲ့ လူေတြက် ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ခံယူခ်က္အတြက္
အားနည္းခ်က္ေတြ မရွိရွိတာ ဆြဲထုတ္ေတာ့တာပဲ။ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း
သေဘာထား မတုိက္ဆုိင္ရင္ ငယ္က်ဳိးငယ္နာ ေဖာ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။ ငယ္ငယ္က
ကမ ာၻႀကီးကို ကိုင္လႈပ္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္အိမ္၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္၊
ကိုယ့္ၿမိဳ႕၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ကမၻာေျမႀကီး သာယာဝေျပာဖုိ႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ့္သူ တစ္
ေယာက္အေနနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ေျမႀကီးေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး ေကာင္ကင္ေပၚက
သိၾကားမင္းကို တုတ္နဲ႔ ထုိးခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနပါလားလို႔ ႀကီးမွ
ေတြးလာမိတယ္။ ကြ်န္ေနာ္တုိ႔ဟာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ သေဘာထား မတုိက္ဆုိင္တုိင္း
အဲဒီလူကို ျပင္ခုိင္းဖို႔ပဲ အျမဲ ႀကိဳးစားေနမိတယ္။ တစ္ဘက္လူကလဲ အဲလိုပဲ စဥ္းစားေန
ေတာ့ သေဘာတူညီမႈဆိုတာ ရလာႏိုင္ပါ႔မလား။ သေဘာတူညီမႈ မရရင္ေကာ ၿငိမ္းခ်မ္း
ပါေတာ့မလား။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ၾကရင္ေကာ။ အိမ္နီးနားခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾက
ရင္ေကာ။ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ အာဏာလုၾကရင္ေကာ။ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာ
ျဖစ္ၾကရင္ေကာ။ စနစ္ႏွစ္ခု တြန္းတိုက္မိၾကရင္ေကာ။
ငလ်င္လႈပ္ရင္ တုိက္ေတြၿပိဳၿပီး လူေတြေသၾကလို႔ တိုက္မေဆာက္ဘဲ ေနသင့္သလား။ ႏိုင္ငံ
ႏွစ္ႏိုင္ငံက လက္နက္ေတြ ဖ်က္သိမ္းလိုက္လို႔ အဲဒီ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခိုက္ရန္ မျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး
လား။ ကေလးေတြ ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ ရန္ျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္တည္း ေနခိုင္း
ထားသင့္သလား။ ညိႇႏႈိင္းမႈကို အေျဖရွာဖို႔ တစ္ဘက္ဘက္က ႏုတ္ထြက္ေပးရမွာလား။
ခိုးဆိုး လုယက္မႈေတြအတြက္ လူမိုက္ေတြကို ဖမ္းဆီးသုတ္သင္ျခင္းက အေျဖလား။

ကြ်န္ေနာ္တို႔ ေနထုိင္တဲ့ ကမၻာေျမႀကီးကို သာယာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ ေနရာတစ္ခု အ
ျဖစ္ ဖန္တီးခ်င္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းက ကြ်န္ေနာ္တို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ အရင္ျပင္ဖုိ႔ပါ။ ကြ်န္ေနာ္
တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို။ ေလာကႀကီးကို မဟုတ္ပါဘူး။
ဘယ္လိုခ်စ္မလဲ သင္ယူမွာလား။
ၿပီးျပည့္စံုတဲ့လူကို မရွာပါနဲ႔။
မျပည့္စံုတဲ့သူကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ျမင္တတ္ဖုိ႔ပဲ သင္ယူပါ။

သူေပ်ာ္ပါေစ

အရာရာမွာ သိသလိုလိုနဲ႕ မသိတတ္တဲ့ငါ့လို လူတစ္ေယာက္ကို နင္နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႕ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးသိမွ တန္ဖိုးရွိတာပါ။ ငါဟာ တန္ဖိုးမရွိတဲ့သူဆိုတာ နင္အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တဒဂၤစိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို အထင္ၾကီးျပီး ဘ၀နဲ႕ရင္းျပီးခ်စ္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးကာမွ
အေၾကာင္းျပခ်က္ကင္းမဲ့စြာနဲ႕ ႏႈတ္ဆိတ္သြားခဲ့တဲ့ နင့္ကို ငါအံၾသလို႕ မဆံုးပါဘူး။
အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ပဲ ေတြးရင္း အေျဖရွာမရေလာက္ေအာင္ နင့္ေမးခြန္းေတြက ခက္ခဲလြန္းပါတယ္။
အေျဖကဘာလဲ?။ နင္ဆီက ရိုးသားတဲ့ မုသားျဖဴေလးေတြကို ငါၾကားခ်င္ေသးတယ္။
ငါႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေပမယ့္ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ေလးေတာင္မရပါလားဆိုျပီး ၀မ္းနည္းေနေသးတယ္။
သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာထက္ ပိုျပီးေျပာလို႕ရရင္ ေျပာလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္...
နင္ေပ်ာ္မွာပါ... ငါမရွိရင္....နင္ပိုေပ်ာ္မွာပါ။
အခုဆိုနင္ေပးခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေန႕ရက္ေတြက ငါ့ဘ၀အတြက္ အရိပ္မည္းၾကီးျဖစ္ေနျပီလား။
အခုေနျပန္ေတြ႕ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးက မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့တဲ့ အေတြးပံုရိပ္ေလးတစ္ခုျဖစ္မွာပါ။
နင္နဲ႕ငါ ခ်စ္ခဲ့ၾကတုန္းက အတူထုိင္ခဲ့တဲ့ ခံုတန္းေလးေတြ၊ အတူေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေျမနီလမ္းေလးေတြဟာ
ငါ့အတြက္ အထီးက်န္ အလြမ္းေလးေတြပါပဲ။
မေျပလည္ႏိုင္တဲ့ တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သေဘာထားေတြ၊ခံယူခ်က္ေတြေၾကာင့္ ျပန္ဆံုႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ
ဟိုး....အေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ျပီေပါ့ေနာ္။
ေနရာတိုင္းမွာ အသားတက်ျဖစ္ေအာင္ ငါၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ငါ့ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေလးတစ္ခုရွိေနစဲပါ။
နင္မလိုခ်င္တဲ့ ငါဘ၀ေလးက အခုဆို ေမွာင္မိုက္တဲ့ ညေလးတစ္ညျဖစ္ခဲ့ျပီေပါ့။
အေနခ်င္းနီးဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိရက္နဲ႕ တစ္္ခါတစ္ခါ နင့္နာမည္ေလးကို ငါေယာင္ေယာင္ျပီးေခၚေနမိတယ္။
အခုဆို နင္လည္း ဘ၀သစ္မွာ အခ်စ္သစ္ေတြနဲ႕ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့။
နင္ကံေကာင္းပါတယ္။ တကယ္လည္း ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
ငါမရွိရင္ နင့္အတြက္ပိုေကာင္းမွာပါ။ငါဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ နင္အျမဲ...ကံေကာင္းပါေစလို႕။

အေရးအႀကီးဆံုး ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း

"ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းက အေရးႀကီးဆံုးလဲ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အေျဖ
မမွန္မခ်င္း ေမေမ ေမးေနတတ္တယ္။ ႏွစ္ေတြလည္း အေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေမေမ ေမးေလ့
ရွိတဲ့ ေမးခြန္းကို က်ေနာ္ ေျဖလိုက္တိုင္း မွားတယ္ခ်ည္း အေျပာခံေနရတယ္။
က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ကေပါ႔။ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသံက သိပ္အေရးႀကီးမယ္လို႔
ထင္ခဲ့တာ။ "ေမေမ၊ က်ေနာ့္ နားေတြက အေရးအႀကီးဆံုး မဟုတ္လား" လို႔ အေျဖေပးခဲ့ဖူး
တယ္။ ေမေမက ျပန္ေျပာတယ္။
"မဟုတ္ဘူး သားရဲ႕။ နားပင္းေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ။ သား ေသခ်ာထပ္စဥ္း
စားၾကည့္ပါဦး။ ေမေမ ေနာက္မွ ထပ္ေမးမယ္"
ႏွစ္နည္းနည္း ၾကာေတာ့ ေမေမ အဲဒီ ေမးခြန္းကို ထပ္ေမးလာတယ္။
ပထမတစ္ေခါက္ ေျဖၿပီးကတည္းက အေျဖမွန္ရဖို႔ အေတာ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။ ဒီတစ္
ခါ က်ေနာ္ ေမေမ့ကို ေျဖလိုက္တာက "ေမေမ၊ အျမင္အာ႐ံုက လူတိုင္းအတြက္ အင္မတန္
အ ေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အေျဖက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္"
ေမေမ က်ေနာ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ၿပီး က႐ုဏာေလသံနဲ႔
"သားက အေတာ္ေလး စဥ္းစားလာႏိုင္ၿပီပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက မွားေနေသးတယ္။ ေလာ
ကမွာ မ်က္စိမျမင္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ သားရဲ႕" လို႔ ျပန္ေျပာသြားတယ္။
က်ေနာ္ စိတ္ေလသြားခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျဖမွန္ရေအာင္ေတာ့ က်
ေနာ္ ဆက္ႀကိဳးစားဖုိ႔ အားမာန္ အျပည့္နဲ႔ပါ။ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ဖို႔ အေမရဲ႕ ေလ့က်င့္ခန္း
ကို က်ေနာ္ မေမ့မေလ်ာ့ အျမဲ လုပ္ေနျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြ ၾကားမွာလည္း ေမေမ့ကို ခဏ
ခဏ ေျဖေပးဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဆီက ၾကားရတဲ့ အားေပးစကားက မေျပာင္းလဲခဲ့
ဘူး။
"မဟုတ္ေသးဘူး သား။ ဒါေပမယ့္ လူေလးက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုၿပီး ေတြးတတ္ေခၚ
တတ္လာတာပဲ"
တစ္ႏွစ္ေတာ့ က်ေနာ့ အဘိုး ဆံုးတယ္။ အားလံုး အေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ၾကတယ္။ အား
လံုးလည္း ငိုခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ အေဖေတာင္ ငိုတယ္။ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိ
တာေပါ႔။ ဘာလို႔လဲဆို ေဖေဖ ငိုတာကို ဒါပါနဲ႔ဆို ႏွစ္ခါပဲ ျမင္ဖူးေသးတာ။
အသုဘ အခမ္းအနားမွာ အေခါင္းပိတ္ဖို႔ မိသားစုဝင္ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အ
ဘိုးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလွည့္လည္း ေရာက္ေရာ အ
ေမက က်ေနာ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ က်ေနာ္ကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"အေရးႀကီးဆံုး ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းက ဘာလဲဆိုတာ အခု သိၿပီလား၊ သား"
ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဒီေမးခြန္း ေမးလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ကို မထင္ထားမိဘူး။ အေမးခံလုိက္ရ
ေတာ့ အေတာ္ေလး ေထြသြားတယ္။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေဆာ့တဲ့ ဂိမ္းတစ္ခု
ပဲလို႔ က်ေနာ္ ထင္ေနခဲ့တာေလ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္
မိတဲ့ ေမေမက
"ဒီေမးခြန္းက သိပ္အေရးႀကီးတယ္၊ သား။ ဘဝမွာ တကယ္ပဲ အသက္ရွင္လ်က္ ေနထုိင္ေန
သလား ဆုိတာကို သိဖို႔ ဒီအေျဖက အေရးပါတယ္။ ဟုိးအရင္က အစိတ္အပိုင္း အေတာ္
မ်ားမ်ား ကို သားအေျဖေပးဖူးတယ္။ ေပးတုိင္းလည္း မွားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ ဥပ
မာနဲ႔ အျမဲ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ ဒီ သင္ခန္းစာကို သားအေနနဲ႔
မွတ္ကို မွတ္ သားမွ ျဖစ္မယ္။"
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ က႐ုဏာမ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာလာ
တယ္။ သူရဲ႕ မ်က္ဝန္းအိမ္အျပည့္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဖံုးလြမ္းေနတာ က်ေနာ္ သတိထားမိ
တယ္။
"သား ... မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အေရးအႀကီးဆံုး အဂၤါအစိတ္အပိုင္းက မင္းရဲ႕ ပုခံုး
ေတြပဲ"
"က်ေနာ့္ ေခါင္းကို ထမ္းပိုးထားရလို႔လား ေမေမ"
"မဟုတ္ဘူး၊ သား။ သားရဲ႕ ပုခံုးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ ေခါင္းကို မီွခြင့္
ေပးထားႏိုင္တယ္ေလ။ သူတုိ႔ ငိုရင္ေပါ႔။ လူတိုင္းလူတုိင္း သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ အေၾကာင္း တစ္
မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ငိုၾကရရင္ အမွီျပဳဖို႔ ပုခံုးတစ္ဖက္ေတာ့ လိုမယ္၊ သား။ သားမွာ လံုေလာက္
တဲ့ အခ်စ္ေတြ ရွိဖို႔ပဲ ေမေမ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဲဒီလို အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ သား လိုအပ္တဲ့အ
ခါ ပုခံုးမွီ ၿပီး ငိုႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ား ရွိပါေစလို႔လည္း ေမေမ အျမဲ ဆုေတာင္း
ေပးေနပါတယ္"
သင္ ေျပာခဲ့တာေတြကို သူတုိ႔ ေမ့ေကာင္း ေမ့သြားမယ္။
သင္ လုပ္ခဲ့တာေတြကို သူတို႔ ေမ့ေကာင္း ေမ့သြားမယ္။
ဒါေပမယ့္
သင့္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ ဘယ္လို ခံစားသြားရသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။

ပီေကကပ္ေသာ အေတြးမ်ားစာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မငိုပါနဲ႕လား ခ်စ္သူ
ေ၀းေနေန နီးေနေန
စည္းျခားေနတဲ့
တုိ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အစားမထိုးလိုက္ပါနဲ႕လားကြယ္။

စာပန္းခ်ီ အလွေတြနဲ႕
ကဗ်ာေတြ သီဖြဲ႕ခဲ့ေပမယ့္
မဆံုးႏိုင္တဲ့ စာလံုးေတြေၾကာင့္
ေရးကာ စီကာပတ္ကံုးေနမိတယ္
အလြမ္းမ်ားနဲ႕ ေရးတဲ့စာ...

သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္

ခ်စ္သူက လူကို မ်က္ရည္က်ေစတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္ေပးတဲ့သူျဖစ္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ သင့္ကို စိုးရိမ္ပူပန္တတ္သူ၊
သင့္ကို ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ သင့္ေသာကကို မွ်ယူသူ၊ သင့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သူ၊
သင့္ကို ရယ္ေအာင္ စေနာက္တတ္သူ ျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္း ဂရုစိုက္မႈဆိုတာ အဖိုးတန္ရွားပါးတဲ့ အရာျဖစ္တယ္။
စိတ္ထိခိုက္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ရင္ဖြင့္ပါ။ နာက်င္ ၀မ္းနည္းခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုေမ့မထားနဲ႕။
ဖ်ားနာခ်ိန္ ကိုယ့္ကို အေၾကာင္းၾကားဖို႕ သတိရပါ။
အခက္အခဲၾကံဳတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္နဲ႕တိုင္ပင္ဖို႕ မေမ့နဲ႕။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ခ်ိန္ အနားမွာ ကိုယ္ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သတိရပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ေမ့မထားနဲ႕..... သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က

"ငါတုိ႕က  သူငယ္ခ်င္း"  ဆိုတာနဲ႕တင္ လံုေလာက္သြားပါျပီ။

အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္

ဒီထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အခ်စ္ရွိေသးတယ္လို႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕။
အခုလက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အခ်စ္က အေကာင္းဆံုးပါ။

အသက္ငယ္ေသးတယ္ ေနာက္က်မွ အိမ္ေထာင္ျပဳလည္း ရတယ္လို႕မထင္လိုက္ပါနဲ႕။
အခ်စ္က အသက္အရြယ္ကို ေစာင့္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

အကြာအေ၀းေၾကာင့္ အခ်စ္ကုိ လက္လႊတ္ဖို႕ မၾကိဳးစားပါနဲ႕။
အခ်စ္က ကိုယ္နဲ႕ အတူ ရထား၊ ေလယာဥ္စီးလို႕ ရပါတယ္။

ေငြေၾကးမခ်မ္းသာတဲ့ ခ်စ္သူကို မစြန္႕လႊတ္လိုက္ပါနဲ႕။
အသံုးမက်တဲ့ လူကလြဲလို႕ လံု႕လ၀ီရိယ ရွိသူဆိုရင္ သင့္ကိုခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ပါတယ္။

အခ်စ္ကုိေက်ေက်နပ္နပ္ ခံစားရင္ ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့လည္း ေနာင္တမရတတ္ဘူး။
အခ်စ္ကို အေတြ႕အၾကံဳ တစ္မ်ိဳးလို႕ မွတ္ယူခဲ့ရင္ အသဲကြဲခ်ိန္ ခ်ိဳျမိန္တာကို ခံစားမိမယ္။

လူတစ္ေယာက္ကိုမွားခ်စ္မိလို႕လည္း တစ္သက္လံုး အထီးမက်န္ပါေစနဲ႕။
အခ်စ္က ရိုးရွင္းေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္တယ္။

www.99sanay.com

မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းဆိုတာ

သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိပါၸယ္

ထဲထဲ၀င္၀င္ ရင္းႏွီး၍ အတြင္းသိ အစင္းသိ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေပါင္းသင္းႏိုင္ေသာ မိတ္ေဆြသည္
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းႏွင့္ တူ၏။ သာမန္ ေဆြမ်ိဳးတို႔ထက္ပင္ ျမင့္ျမတ္ေသး၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာစကား၌လည္း “ခင္ရာေဆြမ်ိဳး၊ ၿမိန္ရာဟင္းေကာင္း”ဟု
အဆိုတြင္၏။

မိတ္ေဆြေကာင္း၏ေက်းဇူး

ထိုသို႔ ေဆြးမ်ိဳးအျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္ေသာ၊ သာမန္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထက္ပင္
သာလြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းတို႔သည္ သတၱေလာကကို
ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၏။ ဘ၀ါဘ၀တို႔ကို တိုးတက္ေစ၏။
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းသည္ ဘ၀ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္
မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ အမွီသဟဲေကာင္း ျဖစ္၏။ ေလာက
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးအတြက္ အဓိကက်ေသာ အစိတ္အပိုင္းလည္း ျဖစ္၏။

မိတ္ေဆြမည္ပံု

ေမတၱာရွိသူ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္အပ္သူမ်ားသည္ မိတၱမည္၏။
သက္တူရြယ္တူသည္ ၀ယသ မည္၏။
ဆိုးတူေကာင္းတူ ရွိႏိုင္သူမ်ားသည္ သဟာယမည္၏။ အခ်ိန္မေရြး
ေနရာမေရြး ေပၚေပါက္လာေသာ အမႈကိစၥတိုင္းကို အတူလက္တြဲ
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။
မိတ္ေဆြတို႔၏ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈသည္ အခ်ိန္ကာလကို မွီ၏။
မိတ္ေဆြစစ္တို႔၏ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈသည္ ကာလၾကာေလ ခိုင္ျမဲေလ ျဖစ္၏။
မိတ္ေဆြတုတို႔သည္ကား ေတြ႔ဆံုခါစ အခ်ိန္၌ စိတ္သေဘာထား
ေကာင္းႏိုင္ေသာ္လည္း၊ အယုတ္ဆံုးအားျဖင့္
ေကာင္းဟန္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလ ၾကာလာလွ်င္
သေဘာဆိုး မေနာဆိုးတို႔ ေပၚလာတတ္၏။

မိတ္ေဆြေကာင္းမည္သည္

- ေပးႏိုင္ခဲေသာ အရာကို ေပးစြန္႔၏၊
- ျပႏိုင္ခဲေသာ အရာကို ျပဳေပး၏၊
- သည္းခံႏိုင္ခဲေသာ အရာကို သည္းခံ၏၊
- မိမိ၏လွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ေသာ ကိစၥကိုပင္ မိတ္ေဆြအား မလွ်ိဳ႕ဝွက္၊
- မိတ္ေဆြ၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ေသာ ကိစၥကို ေစာင့္ထိန္း လွ်ိဳ႕ဝွက္ထား၏၊
- ေဘးရန္ၾကံဳေသာ္လည္း မိတ္ေဆြကို မစြန္႔၊
- ဥစၥာပ်က္ေသာ မိတ္ေဆြကိုေသာ္လည္း မေလးမစား မဆက္ဆံ
- ခ်စ္လည္း ခ်စ္ထိုက္၏၊ ျမတ္လည္း ျမတ္ႏိုးထိုက္၏၊
- အေလးအျမတ္လည္း ျပဳထိုက္၏၊
- ႏွလံုးကိုလည္း ပြားေစတတ္၏၊
- ဆံုးမတတ္၏၊
- ဆံုးမမႈကို ခံယူ၏၊
- ေလးနက္ေသာ တရားစကားကို ေျပာေဟာတတ္၏၊
- မသင့္ေတာ္သည့္ ကိစၥ၌ မတိုက္တြန္း

ေပးစြန္႔ႏိုင္ျခင္း
မိတ္ေဆြေကာင္းမည္သည္ သူ႔အတြက္ သူ႔အႀကိဳက္
အေကာင္းအမြန္ဟူ၍ သိုဝွက္ မထားဘဲ သူ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေသာ
ပစၥည္းမ်ိဳးကိုပင္ မွ်ေဝေပးကမ္းႏိုင္၏။

အခ်စ္ဆိုတာ

       

အခ်စ္ဆိုတာကို အတိအက် မသိပဲနဲ႔ `ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္´ လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ လူေတြ
အားလံုးအတြက္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္လို႔ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနတာလား။ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာလား။ ေျပာဖုိ႔ စကား
ေတြက ရင္ေခါင္းထဲကေနကို မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သေဘာက်တာပါ။

မင္းရဲ႕ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္ကို မခံႏိုင္ဘူး။ တစ္ခဏေလး လက္တြဲျဖဳတ္ရမွာကို
သိပ္စိုးရိမ္ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ရမၼက္ပါ။

ဂုဏ္ယူၿပီး သူ႕ကို ထုတ္ႂကြားမယ္။ အဲဒီလို ထုတ္ႂကြားရတာကိုပဲ သေဘာက်ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ မင္း ကံေကာင္းလို႔ပါ။

မင္းရဲ႕ အနားက တစ္ဖ၀ါးမွ မကြာ သူ႕ကုိ ေနေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အထီးက်န္လို႔ေလ။

လူတိုင္း လိုလားအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ သူ႕ကို မင္းအနားမွာ ရွိေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ပုိင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ပါ။

သူက မင္းကုိ အနမ္းေလး ေပးတယ္။ မင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ မင္း
သူ႔အနားမွာ ရွိေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ နည္းေနလို႔ပါ။

အခ်စ္ပါလို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီး သူ႔အနားမွာ မင္းေနေပးတာ သူ႔ကို လံုး၀ မထိခုိက္ေစခ်င္လို႔
မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သနားတာေလ။

သူ႔ရဲ႕ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ရင္ခုန္သံ ရပ္တန္႔မတတ္ ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔ကုိ ပံုအပ္လိုက္ခ်င္
တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းတာ ေလာက္ပါ။

သူ႔ကို သိပ္ ဂ႐ုစိုက္လို႔ သူ႔အျပစ္ေတြကို ခြင့္လြတ္ေပးႏိုင္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈပါ။

အေတြးထဲမွာ ေန႔တုိင္းလိုလို သူ႔တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိေနတယ္လို႔ မင္း သူ႔ကုိေျပာသလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ လိမ္ေနတာ။

သူ႔အတြက္ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ၀န္မေလးဘူး မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲ ရဲတဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။

သူ ၀မ္းနည္းတဲ့အခါ မင္း အသည္းေႂကြမတတ္ ခံစားရသလား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။

သူရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ အတြက္ အျပင္ပန္း မဟုတ္ေတာင္ စိတ္ထဲက က်ိတ္ ငိုေကၽြးခဲ့ရသလား။
အဲဒါ အခ်စ္ေလ။

မင္းရဲ႕ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေတြကို သူ ျမင္ႏိုင္ရဲ႕လား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။

ဒုကၡေတြ သုခေတြနဲ႔ စည္းေႏွာင္ထားၿပီး အဲဒီ ႀကီးမားတဲ့ အားေတြက မင္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္
ကုိ လက္တြဲညီညီ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။

သူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို သူ႔ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ လက္ခံထားတာလား။
အဲဒါ အခ်စ္ပါ။

တျခားသူေတြကုိ စြဲေဆာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႔ကိုပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ သစၥာရွိရွိနဲ႔
အတူ လက္တြဲေနသလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။

မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသား၊ မင္းရဲ႕ အသက္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ဘ၀ကို သူ႔ကို ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးဘူးေလ။
ဒါဟာ အခ်စ္ပဲေပါ႔။

အခု အခ်စ္ဟာ သိပ္ ခါးသီး နာက်င္ေနေစမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကဦးမလဲ။
ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဒါႀကီးကို တစ္ဘ၀လံုး ရွာေနဦးမလဲ။
က်ေနာ္တို႔ ဒါကို ဘာလုပ္ဖုိ႔ ေတာင့္တေနဦးမလဲ။
ဒီအနာတရ၊ ဒီမခ်ိမဆံ့ ေ၀ဒနာ၊ ဒီဒုကၡေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱကိုေတာင္ ဆန္႔က်င္ရဲတဲ့ သတၱိနဲ႔ေလ။ အဲဒါ ဘာအတြက္လဲ။
အေျဖက သိပ္႐ိုးရွင္းပါတယ္။ အဲဒါ အခ်စ္ေၾကာင့္ေလ။
ဘယ္ေလာက္ထိ စြဲေဆာင္အား ေကာင္းသလဲဆိုရင္ အခ်စ္ မရွိဘူး ဆိုတဲ့လူေတြေတာင္
ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ ရွိၿပီးသား လူေတြက သူမ်ားကိုလည္း ခံစားေစခ်င္တယ္ေလ။

ပီေကကပ္ေသာ အေတြးမ်ားစာအုပ္မွ ကူးယူတင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေက်းဇူးၾကီးလွတဲ႕ ေဖေဖ

သားဒီကေန႔မွာ အေဖဟာ သားအတြက္ ဖုိးသုညၿဖစ္ေနေပမဲ႔ အတိတ္ကသားအတြက္ေတာ႔ အေဖဟာကုေဋၾကြယ္သူေဠးၾကီးပါကြာ ................

သားအတြက္ဒီကေန႔ သာေနတဲ႔ ေနမင္းၾကီးဟာ မင္းအတြက္အေတာက္ပဆုံးၿဖစ္ေနေပမဲ႔ အခ်ိန္တန္လုိ႔ မင္းေန၀င္သြားတဲ႔အခါ အေဖဟာမင္းအတြက္ လမင္းၾကီးပါကြာ ...................

ဒါေပမဲ႔သားရယ္ ဒီကေန႔ သားအတြက္ သာေန႔တဲ႔ ေနမင္းၾကီးဟာ မင္းတုိ႔အေဖ (ငါ) ေမြးတဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက ေတာက္ပခဲ႔တဲ႔ ေနပါကြာ .................

သားအတြက္ေတာ အေဖဟာ ေကာင္းကင္းတခြင္ကု္ လင္းလက္ေစတဲ႔ ေသာ္တာလမင္းၾကီးမဟုတ္ေတာ႔ေပမဲ႔ အရပ္မ်က္ႏွာကုိေတာ႔ ညႊန္းၿပေပးႏုိင္တဲ႔ ဓူ၀ံၾကယ္ေတာ႔ ၿဖစ္ပါေသးတယ္ကြာ ................

သားမင္းဟာပစၥပၸဳန္ကုိ ၇င္ဆုိင္ၿဖတ္သန္းေနေပမဲ႔ အေဖဟာ အတိတ္နဲ႔ ပစၥပၸဳန္ပါ ၿဖတ္သန္ခဲ႔ ၿဖတ္သန္းေနတဲ႔ သူပါကြာ .........................

ဒီေန႔ဟာ သားအတြက္ အေဖရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေၿမ႔ေနေပမဲ႔ အတိတ္မွာ သားအတြက္ေတာ႔ အေဖဟာ မင္းရဲ႕ ပါေမာကၡေပါ႔ကြာ .....................

သားဒီကေန႔အေဖဟာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ(ဆံၿဖဴလုိ႔သြားက်ိဳးအဘုိးအုိ ၿဖစ္ေနေပမဲ႔ )အုိမင္းရင္႔ေရာ္ေနေပမဲ႔ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတာ႔ သားအတြက္ အၿမဲႏုပ်ဳိလွ်က္ပါကြာ .................

သားအေဖဟာ ေခတ္အၿမင္ ေခတ္အတက္ပညာကုိသားအတြက္လမ္းညႊန္မႈ မၿပဳႏုိင္ေပမဲ႔ အားေတာ႔အၿပည္႔ေပးႏုိင္ပါတယ္ကြာ ...................

သားအတြက္ အေဖဟာ ဒါရုိက္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ အေဖအတြက္ေတာ႔ သားဟာ ထာ၀ရ မင္းသားေလးပါကြာ ............ ....

မုိးေသာက္လုလင္(ရာဇာ)

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ နဲ႕ အခုကြ်န္ေတာ္

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က အိမ္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကို ကြ်န္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး။
ေလးႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အိမ္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကို ကြ်န္ေတာ္ေတာင့္တလာခဲ့ရတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က အိမ္ကထြက္သြားႏိုင္ဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ အေ၀းကေနျပီး အိမ္ကိုျပန္ႏိုင္ဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က အေဖအေမကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေအာ္ေငါက္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေအာ္ေငါက္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ေဘာလံုးကန္အျပန္ ေကာ္ဖိီဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္ေတာ့
ဆိုင္ထဲမွာ ေကာင္မေလးနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထုိင္ေနသူဟာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲထိုင္ရင္း ဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္သြားတဲ့ ေဘာလံုးသမားေတြကိုၾကည့္ျပီး
ကြ်န္ေတာ္လည္း သူတို႕ထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္မိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကားစီးျပီးေလွ်ာက္သြားဖို႕ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းပဲေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အေၾကာက္ဆံုးက ကားစီးရတာပဲျဖစ္တယ္။ (ဘတ္စ္ကားစီးရတာကိုေျပာတာပါ)

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က အေဖအေမ၊ဆရာသမားတို႕ရဲ႕ သင္ၾကားဆံုးမမႈကို နာခံဖို႕ စာၾကည့္စားပြဲဆီ ကြ်န္ေတာ္အတင္းအက်ပ္ပို႕ခံခဲ့ရတယ္။
အခုေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ သင္ၾကားဆံုးမမႈကို ကြ်န္ေတာ္ထပ္နာခံခ်င္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ စားပြဲမရွိေတာ့ဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က မ်က္ႏွာေပၚက ရင့္က်ပ္မႈကို ကြ်န္ေတာ္ျပခ်င္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ႏုပ်ိဳေနဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားေနရျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ သစ္ပင္တစ္ပင္လို႕ထင္ခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ ျမက္ပင္ဆိုတာကို အခုမွ ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္အျဖဳန္းႏိုင္ဆံုးအရာဟာ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ အခ်ိန္ကလြဲရင္ ဘာမဆိုကြ်န္ေတာ္ျဖဳန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ဘ၀ကိုျခယ္လွယ္ကစားႏိုင္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ျခယ္လွယ္ျခင္းကိုခံေနရတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က  ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႕ လူတိုင္းက  အၾကိမ္ၾကိမ္တားဆီးခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မေသာက္ဘဲမေနႏိုင္တာ ေဆးလိပ္ျဖစ္ေနျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းျပီးသြားဖို႕ အျမဲေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အေမွ်ာ္လင့္ဆံုးအရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျပန္ျဖစ္ဖို႕ပဲ။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ျပီး လမင္းၾကီးကို အားရပါးရ ေငးေမာေနခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ေငးဖို႕ေနေနသာသာ လမင္းၾကီးဘယ္နားမွာလဲဆိုတာေတာင္ မျမင္ရတာၾကာေရာေပါ့။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာရည္ရြယ္ထားတဲ့ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႕ပဲ အားသန္ေနမိတယ္။
အခုေတာ့ ပန္းတိုင္ေရာက္ေတာ့လည္း အဲဒီပန္းတိုင္မွာလည္း ဘာမွမရွိပါလားဆိုတာကို နားလည္ခဲ့ရတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲေနရတာကို သေဘာက်မိတယ္။
အခုေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေလးေတြကို စိတ္ကုန္ေနတဲ့သူဟာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ အစ္ကိုေတြအစ္မေတြခရီးသြားဖို႕ ကားဂိတ္အထိလိုက္ပို႕ခဲ့ဖူးတယ္။
အခုေတာ့ခရီးသြားတဲ့အခါ ကားဂိတ္အထိခဏခဏလိုက္ပို႕ခံေနရတာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းလမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကိုပဲ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္လို႕ထင္ခဲ့မိတယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေက်ာင္းလမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းထပ္ေလွ်ာက္ခ်င္ေနမိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မၾကာခဏေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ဘူးတယ္။
အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေျပာင္ဖို႕ပဲ တမ္းတေနမိတယ္။

ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္
လြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်စ္စစ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ့မိတယ္။
အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မလိုခ်င၊္မတမ္းတခ်င္ေတာ့တာ အခ်စ္တစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။