ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကမ်ားလြန္းပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းၾကီးကိုလည္းေမွ်ာ္ေနတတ္တယ္။ နီးနီးေလးကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနတတ္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္ရတဲ့အလုပ္မွန္သမွ်ဟာပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ကားဂိတ္မွာ ကားထြက္မယ့္အခ်ိန္ကိုေမွ်ာ္ရတာတစ္မ်ိဳး
ေန၀င္ရီ၀ိုးတ၀ါးမွာ သူ....လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္ရတာကတစ္မိ်ဳး မရိုးႏိုင္ေအာင္ေမွ်ာ္ေနမိခဲ့တာေပါ့။
ခ်စ္တယ္ေျပာဖို႕ အခ်ိန္ေတြေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာတစ္မ်ိဳး "ခ်စ္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ သူရဲ႕အေျဖကိုေမွ်ာ္ရတာကတစ္မ်ိဳး။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားခဲ့မိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေမွ်ာ္ရတယ္ဆိုတာ အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္... သူ႕နဲ႕ နီးစပ္လာျပန္ေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္မိျပန္တယ္။
ေက်ာင္းသြားတိုင္း သူလာမယ့္လမ္းကိုေမွ်ာ္ေနရင္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေလ အရမ္းပဲေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
စာသင္ခန္းထဲမွာ သူ႕ကိုခိုးခိုးၾကည့္ရင္း သူျပန္ၾကည့္မယ့္အခ်ိန္ကိုေမွ်ာ္ေနမိျပန္တယ္။
ဒါနဲ႕ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သူ႕ျပန္ေနက်လမ္းထဲအထိလိုက္ျပီး သူ႕ရဲ႕ အရိပ္ေလးလိုတေကာက္ေကာက္ လိုက္ေမွ်ာ္ေနရျပန္တယ္။
ေရဒီယိုညပိုင္းျပီးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူ႕အေဆာင္ေရွ႕မွာ ဂစ္တာေလးတီးရင္း သူထြက္လာမယ့္အခ်ိန္ကိုေမွ်ာ္ေနမိျပန္တယ္။
အျပံဳးမပ်က္ပဲ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည္းရင္း ညေတြကုန္လြန္လာတာကိုေမ့ေနမိေလရဲ႕။
အေတြးကကဗ်ာေရးလို႕ မိုးလင္းတဲ့အထိ ကဗ်ာစာသားေတြသီဖြဲ႕ရင္း သူနဲ႕ေ၀းမွာကို ကြ်န္ေတာ္စိုးထိတ္လာရျပန္တယ္။
ေက်ာင္းၾကီးပိတ္လို႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အနားတိုးျပီး တိုးတိုးေလးေျပာသြားတယ္ "တစ္ေန႕မွမေမ့ႏိုင္ဘူး" တဲ့။
ေႏြရက္ရွည္ေတြရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့လမ္းေတြေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္လြမ္းလြန္းလို႕ သူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနမိခဲ့တယ္။
တစ္ရက္မွလဲ ေမ့မရခဲ့ပါဘူး။တစ္ေမွးမွအိပ္မရေအာင္ ရင္ခံုသံေတြကျမန္ေနလြန္းပါတယ္။
ႏိုးတစ္၀က္ အိပ္မက္ေတြနဲ႕ သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားမိတယ္။
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္လက္ခ်ိဳးေရလို႕ ျပန္ဆံုမယ့္ေန႕ေရာက္ဖို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကခိုင္မာေနျပန္တယ္။
အခ်ိန္ျပည့္လို႕ ျပန္ဆံုရေအာင္ အေဆာင္ေရွ႕မွာခ်ိန္းျပန္ေတာ့ သူထြက္မလာေတာ့ဘူး။
ေျပာေနက်စကားေလးေျပာဖို႕ အခ်ိန္ေတြအၾကာၾကီးကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေနေပမယ့္ သူမလာခ်င္ဘူး။
ေ၀းရတဲ့ေန႕ေတြကုန္လြန္သြားေပမယ့္ နီးစပ္ဖို႕ေတာ့မလြယ္ေသးပါလား။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္......
ေဟာ သူထြက္လာပါျပီ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြအစား အမုန္းေတြအစားထုိးလာတာကို ကြ်န္ေတာ္သိေနလို႕
ခပ္ေအးေအးပဲ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ "သိပ္ခ်စ္ပါတယ္" ။
သူ႕ဆီက ႏႈတ္ဆိတ္ေနတာကို ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အရင္လို ရင္ေတြလဲခုန္စဲပါ။
ဒါေပမယ့္ သူရက္စက္တယ္။ သူ႕ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ကယ္ရက္စက္ခဲ့တာပါ။
အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးတစ္ခုေတာင္မေပးဘဲ သူေနႏိုင္ခဲ့တယ္။
သူေနႏိုင္တာကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္အံၾသလိုက္တာ။ သူမွဟုတ္ရဲ႕လား။
ေန႕ေတြ ညေတြ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ကူးေျပာင္းလာေပမယ့္ မေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီရင္ဘတ္ၾကီးက သူ႕ကိုတစ္စာစာေမွ်ာ္ေနမိျပန္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကံဆိုးလြန္းပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ မခ်စ္တတ္တဲ့သူကုိမွ ခ်စ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ႕ေတာင္မတူေတာ့ပါဘူး။
ရာသီစက္၀န္း အခ်ိ္န္ခ်ိန္ေျပာင္းလဲလာေပမယ့္ ကံၾကမၼာကိုေမွ်ာ္ေနမိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပခ်င္တယ္။
သူ႕ကုိေမွ်ာ္ရတဲ့ အျဖစ္က မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိလွ်က္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနမိခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ဒါေတြဟာ...ၾကာခဲ့ပါျပီ။ေ၀းခဲ့ရပါျပီ။ သူ႕အသံေလးလည္း မၾကားရေတာ့တာၾကာပါျပီ။
သူ႕မ်က္၀န္းေလးနဲ႕ မဆံုရတာလည္းၾကာပါျပီ။
ညေတြဟာ ေမွာင္လြန္းတယ္
လမင္းၾကီးကေရာ ဘယ္မွာသာေနမလဲ။
အခုေတာ့လည္း တိတ္ဆိတ္တဲ့ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာ
လမ္းေတြေလွ်ာက္ရင္း ေဆြးရတဲ့အျဖစ္က
ဆိုးလြန္းလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္....
ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ကို...
သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။.....။ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ေရာက္ေအာင္သာလာခဲ့ပါ................................
..............................................................................................................
No comments:
Post a Comment