Saturday, December 31, 2011

တမ္းတျခင္း၏ အျခားတစ္ဖက္



ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြခ်ိန္မို႕လားမသိဘူး ရြက္ေျခာက္ေတြေၾကြေနတာကိုေငးေနရင္း
တမ္းတမိတဲ့ အတိတ္ေန႕ရက္ေတြလဲ ရြက္ေျခာက္ေတြနဲ႕အတူေမ်ာလြင့္ရျပီေပါ့။
တစ္ေန႕လံုးစိတ္ေတြေလေနလို႕ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚခဏေလာက္လွဲပစ္မိလိုက္တယ္။
အေတြးထဲမွာ စီး၀င္လာတဲ့ အရင္ခ်ိန္က ရယ္သံေတြ၊စကားေျပာသံေတြကိုျပန္ၾကားမိလာတယ္။
ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ အရာအားလံုးဟာမေန႕တစ္ေန႕ကလိုပါလား။
အရင္တုန္းကလဲ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေငးၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။အခုလဲ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ေန႕ေတြျပန္မရႏိုင္မွန္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သိတာေပါ့။
အခ်ိဳးအေကြ႕မ်ားတဲ့ဘ၀ရဲ႕ ဆန္းၾကယ္မႈေတြကိုလဲကြ်န္ေတာ္သိတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မသိတာတစ္ခုပဲရွိတယ္။ဘာ့ေၾကာင့္ အတိတ္ကိုလြမ္းရတာလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္အတိတ္ေတြကိုျပန္လိုခ်င္မိတာလဲ။အဲဒါကိုကြ်န္ေတာ္မသိတာ။
ျပန္တမ္းတေတာ့လြမ္းလိုက္ရတာ။လြမ္းဆြတ္မိေတာ့လဲ သတိရလိုက္တာ။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလို ေျမကိုခစျမဲပဲ။
အရမ္းလြမ္းေနတဲ့ေန႕က ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနမိတယ္။
စိတ္ကူူးေတြထဲမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာမင္းသားေလးတစ္ပါးပဲေပါ့။
အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ကဗ်ာေတြေရးၾကည့္တယ္။စိတ္ကူးေတြနဲ႕စာေတြစီၾကည့္္တယ္။
တကယ္တမ္းေရးမိေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြကလြဲရင္ ကြ်န္ေတာ္မေရးတတ္ေတာ့ဘူး။
ဒီလိုအိပ္မရတဲ့ညေတြမွာဆို ပိုဆိုးတယ္။အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မွာနဖူးေပၚလက္တင္ျပီး ကဗ်ာေတြအေၾကာင္းကိုေတြးၾကည့္တယ္။
ေနာက္ျပီး သီခ်င္းေတြဆိုၾကည့္တယ္။ အိပ္ေရးမ၀တဲ့ေန႕ေတြမွာဆို ကြ်န္ေတာ္မလန္းဆန္းေတာ့ဘူး။
စိတ္ကူးေတြမလန္းဆန္းဘူး။ေနာက္ျပီး အဲဒီေန႕က ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူး။အားလံုးအလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရမွာကိုေတာင္ေၾကာက္လာတယ္။အိပ္မက္ဆိုုးေတြမက္မွာကိုလဲေၾကာက္တယ္။
အိပ္မေပ်ာ္မွာကိုလဲကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ဒီဇင္ဘာႏွင္းေတြက်တဲ့ေဆာင္းညေတြမွာဆို ေအးလြန္းလို႕ အိပ္ရမွာကိုေၾကာက္ေနမိတယ္။
အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ေတာ့လဲ ျပန္ႏိုးလာမွာကိုကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။အခုေတာ့လဲ စာေတြေရးရင္းနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားဦးမယ္။
တမ္းတတယ္။လြမ္းရတယ္။ေဆာင္းညရယ္။
တိမ္ေတြေျပာတဲ့ ျမဴခိုးေ၀တဲ့ေဆာင္းညရွည္ေတြထဲမွာ နာက်င္စရာေတြကိုထားခဲ့ေတာ့မယ္။
စိတ္ညစ္စရာေတြကိုလြင့္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ေနာက္ျပီးေအးေအးေဆးေဆး အိပ္စက္ေတာ့မယ္။
တမ္းတျခင္းရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္မွာဘာေတြရွိဦးမယ္။ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ အစြန္းမွာ ေဆာင္းငွက္ေတြရဲ႕ သီဆိုသံေတြၾကားႏိုင္ပါဦးမလား။
သြားေတာ့မယ္။ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တညး္သြားေတာ့မယ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္သစ္လူသစ္ျဖစ္ေနမွာေသခ်ာတယ္။
သြားေတာ့မယ္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ့မယ္........................

No comments: